|
บทเร้าวิงวอนหรือลีตานีอาแม่พระนี้
ที่เรามักใช้สวดกันเป็นประจำหลังจากจบการสวดสายประคำ มีชื่อว่า บทเร้าวิงวอนแห่งโลเรโต ซึ่งพระสันตะปาปา SIXTUS ที่ 5 ทรงประกาศรับรอง ในปี ค.ศ. 1587
และเป็นที่แพร่หลายไปทั่วพระศาสนจักรตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ชื่อต่างๆ ของแม่พระในบทเร้าวิงวอนนี้
มีเบื้องหลังมาจากพระคัมภีร์และความเชื่อความศรัทธาที่บรรดาคริสตชนมีต่อแม่พระในสถานการณ์ต่างๆ ของชีวิต พ่อขอยกตัวอย่างเช่นเราเรียกแม่พระว่าเป็น ปราสาทดาวิด เพราะในพระคัมภีร์
เชื้อสายของดาวิดจะเป็นพระแมสสิยาห์ พระเยซูเจ้า ประสูติมาในเชื้อสายของดาวิด และประทับอยู่ในครรภ์ (หรือ เปรียบเป็นปราสาท) ของแม่พระนั่นเอง
ชื่อของแม่พระเหล่านี้จึงแสดงออกถึงความเชื่อและความหวังแห่งความรอดด้วย
ส่วนเรื่องราวของเมืองโลเรโต
ซึ่งอยู่ในประเทศอิตาลีไม่ไกลจากกรุงโรมมากนัก ซึ่งตำนานเล่ากันว่า เทวดาได้นำเอาบ้านของแม่พระจากนาซาแร็ธ มาตั้งไว้ที่เมืองนี้ในศตวรรษที่ 13 นั้น เป็นเรื่องยาวสักหน่อย
พ่อจะหาโอกาสเล่าให้ฟังต่อไป
ณ เวลานี้เรารู้ว่า เมืองโลเรโตมีบทบาทสำคัญเสมอในการนำความศรัทธาต่อ แม่พระ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสวดบทเร้าวิงวอนที่เราคุ้นเคยนี่เอง
|
